Dar ağacına asılan düşler

Dar ağacına asılan düşler
İdam edilen gülüşler
Ve hiç yaşanmayan öpüşler
Gelip geçti ömrümden

Bırak çaresiz kalsın

Bırak çaresiz kalsın
Sürme ellerini derdime.
Eziyet etme sen de!
Ben yeterim kendime.

Geçmez yara

Kim demiş geceler uzundur, sabahlar olmaz hastaya
Hem gece hem gündüz, herşey eziyet yüreği yastaya
Bekleyene ışıktır, geceye doğan bir hilâl
Dolunay bile ışıtmaz, kaplamışsa yüreği ihtilâl

Kusursuz değilsin

Kusursuz olmadığını biliyorum
Aksine bütün kusurlarını görüyorum
Ben zaten seni kusurlarınla seviyorum.

Şimdi gel

Geç kaldım sana diye yalvarmadan bana
Şimdi gel sevdiğim ne olur, elini yüreğine koyda
Geç kalmışlığın pişmanlığı buğulandırmadan gözlerini
Korkma gel, ben çekerim bütün dertlerini

Gidersin

Gidersin bazen, arkana bakarak
Gidersin, mutlulukları eksik bırakarak
Arkanda bırakırsın, yalınayak gezdiğin sokakları
Önüne çevirisini başını, yürürsün ağlayarak

Sessiz ağladım

Bugün yine sessiz ağladım
Süzüldü yanağımdan gözyaşlarım
Kimseler görmesin diye
Başımı hiç kaldırmadım.

Unutulmuşluk

Bir uçurum gibidir unutulmuşluk
Tutunacak dal bulamazsın
Sarmıştır seni bir hazin boşluk
Çırpınırsın nefes alamazsın

Şiirimsin

Duygu yüklüdür ya bütün şiirler
O yüzden şiirimsin benim, yazdığım
Yazıp sol cebimde sakladığım
Kimseye okutmaya kıyamadığım
Sağ elimle tutarken adın yazılı kağıdı
Sol elimden kıskandığım.